για σένα που περίμενα.....

ο γιατρος μας διαβεβαίωνε πως θα αργουσα τουλαχιστον μια εβδομάδα να γεννήσω....και με αυτην την διαβεβαιωση γύρισα σπίτι ....18 Απριλίου 2002....
Καθόμουν στον καναπέ αργά το μεσημέρι τρώγοντας εναν κουβά μανταρίνια και 2 πακέτα σοκοφρέτες αψηφώντας το τηλέφωνο που χτυπούσε μανιασμένο. Δεν ηθελα να τρομάξω και το ένστικτο της μάνας ηταν ηδη σε εγρήγορση....Ηταν ο γιατρός που με ενημέρωσε πως μια πρωινή εξέταση δεν ήταν καλή και έπρεπε αμέσως να γυρίσω στο μαιευτήριο...είχα χασει ολο το αμνιακό υγρό , και έπρεπε να γεννήσω πριν να ειναι αργά...
Δεν τρόμαξα , για εναν περίεργο λόγο...ήμουν ηδη πεπεισμένη πως θα γεννούσα με καισαρική , κι ας μην μέ πίστευε κανένας....έκανα μπάνιο και ετοιμάστηκα με την ησυχία μου...
Μολις βρέθηκα στα χέρια του γιατρού , ολα λειτουργούσαν με απίστευτη ταχύτητα....που ομως δεν με παρέσυρε καθόλου...ηθελα να εχω τον έλεγχο μου, να ζησω στο full την ευτυχία που ερχόταν ...γιατι καθε στιγμη ήταν ευτυχία...
οι ώρες περνούσαν και ολοι περιμέναμε...ήμουν σε ενα δωματιο έτοιμη για ολα...και περίμενα...
εχα μεσα μου μια περίεργη δύναμη και μια μοναδικη ηρεμία να ακουσω και να νοιώσω τα πάντα...αν και δεν αντέχω τον πόνο, δεν με φόβιζε τιποτα...θα τα αντεχα ολα...αρκεί να σε έβαζα στην αγκαλιά μου και να ακουγα το κλάμα σου....
και ετσι και εγινε ...κατα τις 11 το βράδυ , οι παλμοί δεν ακουγονταν καλα...ο γιατρος μου έβαλε οξυγόνο , μετακινωντας με συχνα για να αλλάξεις θεση μεσα μου...αλλά τίποτα...
καποια στιγμη , η μαία εσκυψε στο κεφάλι μου και μου ψυθίρισε.'' δεν μπορω να καταλαβω τι περιμένουμε , εισαι για καισαρικη 100 %''
ουτε εκείνη , ουτε το νευμα του γιατρου σταθηκαν ικανά να σπάσουν την δυναμη μου...απλα κατάλαβα πως είμαστε κοντα ...εφτανε η ωρα....
Με έβαλαν σε ενα φορίο και έτρεχαν στο χειρουργειο...μαλλον φτασαμε στα ορια, και ο γιατρος δεν το διακινδυνευε άλλο...
Δεν ειχα ξαναμπει ποτέ σε χειρουργειο...τοσα φωτα...τοση παγωνιά ...και ενοιωθα θεε μου τοσο όμορφα...δεν πονουσα καθολου λογω της επισκληριδιου που μου ειχαν βάλει απο νωρίς....
και απολάμβανα την ολη διαδικασία, περιμενοντας να ακουσω οτι ολα πανε καλα...
''ειναι πολυ ψηλός για τα κιλά του'' ακουσα να λεει ο βοηθός του γιατρού και ''πολυ ομορφος '' συμπλήρωσε ο γιατρός...
''κατερίνα μου , σε λιγο τελειωνουμε και θα δεις ενα υπεροχο γιο που έκανες''...συμπλήρωσε...
μετα απο λίγο εσκυψε στ αυτι μου και μου ψιθυρισε ''συγνωμη κατερινάκι αλλά δεν γινόταν αλλοιώς, επρεπε να σου κανω καισαρική κορίτσι μου...'' και σήκωσε στα χέρια του ...εσένα!!!
Ω θεε μου...δεν θα το ξεχασω ποτε...αρχισα να κλαιω απο χαρά και με λαχταρα σε εβαλαν μεσα στην αγκαλιά μου...αμεσως σταματησες να κλαις και σου τραγουδησα ....
''τα ματια μου στα ματια σου και τ αστρο πανωθεμου
αχ να μην τελειωνε ποτε η ωρα ετουτη θεε μου...''
ολοι μας κοιτουσαν...και εγω ενοιωσα την απολυτη ευτυχια....να σ εχω στα χερια μου...
ενα αισθημα που μονο γυναικα με γυναικα μπορει να νοιωσει....ειναι η στιγμη που αποκτα νοημα η ζωη σου....ειναι η στιγμη που τα ονειρα , οι ευχες και οι ελπιδες εχουν σαρκα και οστα...
ειναι η στιγμη της απολυτης αγαπης....
η στιγμη που αγαπας τοσο ....και υπαρχει μονο αυτο....
εκει που η ψυχη μου , η καρδια μου και το απολυτο αγνωστο ειναι μου...συναντηθηκαν και ταυτίστηκαν απολυτα....11.40μμ ....18 Απριλίου 2002....
Αγορι μου , σε ευχαριστω ....για ολα οσα μ εκανες να νοιωσω...
και μαλλον ημουν γεννημενη για αυτο...
Μια ευχη εχω να κανω...ολα αυτα που μ εκανες να νοιωσω...να γινουν τυχη και ευλογία και να σε ακολουθουν σε ολη σου την ζωη...
να νοιωσεις την αγαπη που μου εδωσες...
την δυναμη...
την τυχη...
την υπομονη...
την αποφασιστικοτητα ....
ολα αυτα που μ εμαθε η προσμονη σου...
και να θυμασαι παντα...
οτι σε ...λατρευω....!!!

η μανουλα
αφιερωμενο σε ολες τις γυναικες που ενοιωσαν την ιδια μερα , τα ιδια αισθηματα ...που εγιναν πρωτη φορα μανουλες .....και σε εσας που την ιδια μερα ειχατε την πρωτη ανασούλα σας!!!